Angela Merkel e o bloque dos seus socios non deixaron onte moita opción a Tsipras: ou reformas draconianas coa conseguinte perda de soberanía (e polo tanto humillación do goberno e pobo gregos) ou saída do euro (a pesar de non estar contemplada nos tratados). Á chanceleira alemá non lle chista o actual goberno grego de esquerda europeísta e non está disposta a que se contaxie o seu exemplo a España e Portugal, países tamén debedores ás portas dunha convocatoria electoral a fin deste ano.

Se algunha dúbida quedaba, nesta Europa ao xeito alemán só hai espazo para os negocios (e intereses) das grandes corporacións financeiras, quedando as vidas das persoas e o seus dereitos ao abeiro das axudas humanitarias. Con todo, a situación de onte foi semellante ao ultimátum que recibiu Zapatero e que o levou a pactar con Rajoy aquela reforma express da Constitución sen referendo ningún. Sen posibilidades de acordar un marco equilibrado entre países debedores e acreedores non hai credibilidade para a moeda única, mais tampouco viabilidade para o proxecto de integración europea que esta semana corre o risco de escachar en múltiples anacos.