O sol apaixonado despídese con ceos ardentes
da máxica serra onde nacen os cabalos de vento.
Xosé Guillermo, Cabalos de Vento, Curros de Pedra (Xerais, 2009)
Está vendo o arquivo da categoría » Poema_de_hoxe
O vento deixaba camelias de soma
na lumieira murcha da súa triste boca.
O sol estraño e fero! Bola de pan manela,
aperta da parenta e bicos dos miniños.
Manuel Luís Acuña, Fírgoas (1933)
Falarás a nossa língua
e as tuas palavras abrirão
os caminhos da vida.
Séchu Sende, A República das palavras (A través, 2015)
Dáme de respirar,
arquitecto da caricia.
Marcos Abalde Covelo, Exhumación (Xerais, 2016)